Wynalezienie i rozwój szczepień uznaje się za jedno z największych osiągnięć medycyny (odkrywcy niektórych ważnych szczepionek nie byli jednak lekarzami). W obecnych trudno jest nam wyobrazić sobie sytuacje które miały miejsce w czasach średniowiecznych kiedy to epidemie dżumy (zwanej Czarną śmiercią) zbierały krwawe żniwo. Na początku zaś XX wieku grypa hiszpanka doprowadziła do śmierci 20 milionów ludzi. Takie choroby jak ospa, trąd, polio, cholera, tyfus niszczyły ludzi i generowały dużą liczbę kalek.

   W Chinach około X wieku stosowano pierwsze prymitywne szczepionki przeciwko ospie prawdziwej, wcierano w błonę śluzową nosa starte na proszek strupy chorych na ospę. W Indiach kazano dzieciom nosić ubrania ludzi chorych na ospę lub nakłuwano skórę igłami z pobraną ropą z krost chorych na ospę.

W Turcji niewolnicom przeznaczonym do haremu robiono nacięcie i wprowadzano do ciała ropę z pęcherzy chorych na ospę. Chroniło to je przed zeszpeceniem i podnosiło ich cenę na targach.